Bazen kendimizi çok yaratıcı bir şekilde öldürüyoruz. Bu yaratıcı yöntemlerden biri de mükemmeliyetçi olmak! Abartıyor muyum? Mükemmeliyetçilik hakkındaki bu bölümü dinleyin ve abartıp abartmadığıma birlikte karar verelim. İntihar etmek, en basit tanımıyla, “kendini öldürmek” anlamına gelir. Arabeskçi insanlardan duymaya alışık olduğumuz bir söz var: “Yaşarken ölmek…” Bu tür sözleri sevmiyorum ama sözün vurgu yaptığı noktayı onaylıyorum. Aşırı derecede psikolojisi bozuk insanlar için hayatta olmak, bir tür işkence ile eş değer olabilir. Tüm psikolojik rahatsızlıklar için aynı şeyi söyleyemesem de mükemmeliyetçilik için pek âlâ söyleyebiliyorum. Mükemmeliyetçilik Evet, mükemmeliyetçi olmak, insanın kendisine uyguladığı en acımasız işkencelerden biridir. Neden? (Devamı sesli sunumda) Umarım beğenirsin.

“Farkındalık mutsuzluk sebebidir”, “zeki insan mutsuz olur” gibi, kendinden harlamalı kibir kokan sloganları hiç sevmiyorum! Mutsuzluğun çok fazla sebebi olabilir ancak bu bölümün açmak isteği pencereyi kırıp dağıtmadan, perspektifi sınırlamamız gerekirse, mutsuzluğun çevresel sebeplerini irdelemek lazım gelir. Daha doğrusu, çevreye mâl ettiğimiz kısmını… Mutsuzluğun Sebebi Farkındalık Değil, Kokraklıktır! Birçok yazımda bastırılmış duyguların yarattığı mutsuzluğa değinmiştim. İşte, bu mutsuzluğu aşmak için, bahane aramayı bırakıp sorgulamaya ve hayatımızı, kendi kararlarımızla yönetmeye davet ediyorum. (Devamı sesli sunumda) Umarım beğenirsin.

Çok sevip aynı sevgiyi göremeyen erkek veya kadınların sıkça kullandığı tanımlardır bunlar. Geçenlerde ekşi sözlük’te şöyle bir entry görmüştüm: “sevmeyi bilmeyen adam” “Bana mı diyorsun?” diye düşündüm içimden çünkü ben de bir dönem sevmeyi bilmemekle suçlanmıştım. Girip biraz kurcaladım yazılanları. Yok kardeşim, “ben yazarım” diyen kimse olayın gerçek yüzünü tanımlayamamış. Oturun sıfır veriyorum! Sevmeyi Bilmeyen Adam veya Kadın | Aslında O İş Öyle Değil Sevmeyi bilmemek mi, sevememek mi? Sizce hangisi doğru? Sizce bu bir kabahat mi? (Devamı sesli sunumda)

Neyse ki bilimsel araştırmaları da dahil ederek “aşk nedir” sorunsalını çözdüm. Bu bölüm biraz uzun olabilir ama dinleyince hak vermezseniz mikrofonumu kırarım. Bazıları da ne bekliyor bilmiyorum! Yüzyıllardır tartışılan konuyu, özlü söz tadında kısa bir tanıma mı sığdıracaktık? Zaten o tanımların yanlış olduğunu, bu sunumu dinleyince anlayacaksınız. Evet, iddialıyım. Siz de beklentinizi hiç düşük tutmayın! peki neymiş bu bir türlü tanımlanamayan aşk? Hadi buyurun: Önce Sözlüklerdeki Yavan Aşk Tanımına Bakalım Sözlüklere sorsan aşk: İki insanın birbirine karşı veya tek yönlü olarak hem bedensel hem de ruhsal yönden güçlü duygular beslemesidir. (İnsanlar arası aşk) Ne tanımmış be! Biz de metal yüzeyleri parlatmak için kullanılan bir tür sıvı zannetmiştik(!) Bunları geçelim! Efendim, ben bilime itimat eden bir insanım. Bilim, “aşk nedir”i açıklamış fakat bilimsel bir dille açıklamış. Yazar olmanın sizi diğer insanlardan farklı kılan tek yanı, herhangi bir konuyu, çoğu insanın anlayabileceği biçimde yazabilme yetinizdir. Şimdi ben o yetime güvenerek bilim insanlarının yaptığı tanımları, hepimizin anlayabileceği şekilde aktarmayı deneyeyim. Aşk Nedir, Ne Değildir? İki insanın birbirine karşı veya tek yönlü olarak hem bedensel, hem de ruhsal yönden yüksek sevgi beslemesi, hayatı paylaşmak istemesi aşk değildir. Esasen, aşk olduğunu iddia edebiliriz ama bu, Ahmet ile Sema’nın aşkıdır. Ya da Ahmet ile Mehmet’in aşkı. Ayşe  ile Sema’nın aşkı da olabilir.  Gerçek aşkın tanımında sınırlar bu kadar net değildir. Gelin, inceleyelim (Devamı sesli sunumda)

Bu bölümde, kibirli insanların ne kadar itici olduğunu değil; kibirli insanın kendisine nasıl eziyet ettiğini anlatıyorum. Bir insanı mutsuzluğun dibine iten, yalnız hissettiren ve yetmezmiş gibi yalnızlığıyla gurur duyar hale getiren “kibir” aslında nedir?  Kibir  En basit tanımıyla, kendini başkasından üstün görme durumuna kibir denir. Gelin, sözlük tanımlarını bir kenara bırakıp kibirli insan var olan hislerden ve inançlardan yola çıkalım. Hatta bu konuyu, psikoloji başlıklarıyla ele alalım.  Kibirli insanların paylaşım ihtiyacını karşılaması oldukça güçtür çünkü etrafındaki insanlara; Hata yaparsam kaygısıylaOnların seviyesine inme kaygısıylaAşırı genellemeciSeçici indirgemeci gözle bakarlar.

Bir kitapta okumuştum: Çoğu kez insanlar, geçmişi özleme ve geleceğe kötümser bakma eğilimindedir, yazıyordu. Kendi gözlemlerim, yazarın tespitini onaylıyor. Muhtemelen senin gözlemin de bu yöndedir. Öyle değil mi? Biz (insanlar; sen, ben, onlar) geçmişi hatırlama deneyimini, bugünü yaşama deneyiminden veya yarını düşünme deneyiminden daha huzurlu buluyoruz. Peki, neden böyle hissediyoruz, hiç düşündün mü?Sahiden geçmişi özlüyor muyuz?Albümleri kurcalamak, geçmişi hatırlamak neden yüzümüzde tebessüm oluşturuyor?Ve neden bugün veya gelecek bize kaygı veriyor? Ben bir şeyler düşündüm. Gel birlikte tartışalım:

Acaba alkollüyken ağzımızdan çıkanlar, gerçek duygularımız mı? Yoksa alkolün verdiği yetkiye dayanarak canımızın istediğini söyleyebilecek özgürlüğe mi ulaşıyoruz? 3 Bira 1 Yanlışı Götürür başlıklı yazımda, alkolün etkileri üzerinde durmuş, bazılarımızın neden biraz daha fazla alkole ihtiyaç duyduğundan bahsetmiştim. İlgili yazım, Instagram’da binlerce beğeni ve yüzlerce yorum aldı. Görünüşe göre, kendi duygularımızı anlamlandırmaya veya anlaşılmaya epeyce susamışız. Madem öyle; devam niteliğindeki bu yazıyı da büyük bir keyifle yazıyorum/yazdım. Konumuz aynı: Bastırılan duygular & Bastırılmışlık!

Alkolün etkisiyle söylediklerimiz, normale döndüğümüzde utanç verir bize. Neden? İsterseniz buna birlikte cevap arayalım.